เจ้านายของฉันโคตรเย็นชา [ญXญ] 18 ++

เจ้านายของฉันโคตรเย็นชา [เลิฟซีนญXญ] 18 ++

อารียา [เรอาร์] : คิง

เด็ดเดี่ยว มุ่งมั่น รักษาคำพูด

เป็นลูกครึ่งไทย - ตุรกี

"ไม่เบาเลยที่เจอคุณหนูขี้เต๊าะ ส่งวิงค์ให้ทุกวัน ยัยเด็กไวไฟ"

ลองมาเต๊าะอีกทีเดี๋ยวเจอพี่น้องสาว

◇◇◇◇◇

สูง 178 ซม.

พีรดารา (นางฟ้า) : ควีน

น่ารัก อ่อนหวาน ขี้อ้อนสุด

เป็นเด็กดีสุดๆ

"ชอบพี่เร ชอบมาก สนใจแชร์ร่างกายเพื่อความสุขไหมคะ"

นั่นมันนานมาแล้ว ปัจจุบันเธอไม่อยากวุ่นวายกับเขาอีก

◇◇◇◇◇

สูง 159 ซม.

INTRO

เธอรีบสลัดภาพเก่าๆ ทิ้งแล้วก้าวเท้าเข้าห้องบิดาเพื่อทักทาย ทว่าพอเปิดประตูเข้ามาทุกอย่างกลับไม่เป็นดังหวัง ไม่มีคนป่วย ไม่มีใครเลย

“ใคร?” เสียงนุ่มดังจากด้านหลัง ทำเอาผู้มาใหม่รีบหันกลับไปราวม้วนฟิล์มสโลว์

“...” เป็นครั้งแรกที่นางฟ้าสัมผัสได้ถึงคำว่าสตั้น!จนจิตหลุด มันมากกว่าตะลึง มากกว่าชะงักงัน เกินกว่าคำว่าจังงัง หรือไม่ทั้งสี่คำผสมกันยังไม่เท่าอาการของเธอในตอนนี้

ระหว่างช่วงสับสนเธอลอบกลืนน้ำลายหนืดเหนียวลงคอ ตัวเธอชาวาบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ในขณะที่เขาเดินไปยังตู้เสื้อผ้าในสภาพเปลือยเปล่าไร้อาภรณ์

ทั้งตัวมีเพียงผ้าขนหนูผืนหนึ่งโพกผมไว้ ร่างสูงใช้ผ้านั้นได้ผิดกาลเทศะอย่างยิ่ง ปิดในช่วงที่ควรจะเปิด และเขาได้เปิดในสิ่งที่ควรจะปิดจนหมดสิ้น

โอ้ไม่!! กำแพงที่เธอเพียรสร้างมาถึงห้าปีพังเหมือนปราสาทน้ำแข็งของเอลซาเจอหน้าร้อนในเมืองไทย

เขายังกำยำ แน่นไปทุกสัดสวน ไกลขนาดนี้เธอยังเพ่งมองรอยสักบนไหล่ขวาของคนตัวโต เหตุผลที่เธอต้องเดินทางไปตัดใจไกลถึงออสเตเลียเพราะเรอาร์นั้นเต็มไปด้วยเสน่ห์เหลือล้น เหนี่ยวรั้งเธอให้ไปไหนไม่รอด ซึ่งตอนนี้ความพยายามในการตัดใจของเธอคือศูนย์เปล่า

“มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่?” เจ้าของร่างสูงร้อยเจ็ดสิบแปดเซนติเมตรยังคงไม่ยี่หระกับความโล่งโจ้งของเรือนกาย เธอเดินไปเลือกกางเกงชั้นในและเสื้อชั้นในอย่างใจเย็น

“คือ นี่ห้องคุณพ่อ” กะพริบตาปริบๆ ไล่ความบัดสีออกจากดวงตา “พี่???” ใครจะไปรู้เขาอัพสกิลล์หน้าด้านมาเต็มพิกัด แถมยังไม่อายที่แก้ผ้าต่อหน้าสาวอย่างเธอด้วย

“อืม” เริ่มสวมทีละชิ้น จากนั้นจึงสวมกางเกงบอล ต่อด้วยเสื้อยืดสวมสบายสีดำเหมือนทุกวัน

“พี่จะมาเป็นแม่เลี้ยงคนใหม่นางฟ้าเหรอคะ” ในหัวเธอว้าวุ่นไปหมด นี่ห้องบิดาและเขาก็อยู่ในสภาพคุ้นเคยยิ่งกว่าเจ้าของห้อง คิดเป็นอย่างอื่นไม่ได้นอกจากว่าเขาต้องเปลี่ยนสถานะจากรุ่นพี่มาเป็นเมียใหม่พ่อ

“อืม...” เรอาร์ยืนตัวตรง พร้อมหันขวับมายังต้นเสียงเจือนเศร้า “ก่อนพูดกลั่นกรองออกจากสมอง...แล้วใช่ไหม”

“...อื๊ม” คนอะไรปากร้ายได้เป็นธรรมชาติเหลือเกิน ซิกเนเจอร์นี้ถือว่ายืนหนึ่ง “ค่ะ ก็...”

“งั้นเพิ่มรอยหยักอีกหน่อยสิ ให้มันสามารถกรองได้ถี่ถ้วนกว่านี้” เช็ดผมง่ายๆ “ลองคิดดูสิว่าเหตุผลมีตั้งมากมาย เรากลับสรุปเหมือนพวกไม่มีมันสมอง” ตอนแรกกะพูดดีๆ ด้วยสักหน่อย ทว่าสิ่งที่ยัยตัวเล็กกล่าวมามันชวนให้หัวร้อนขึ้นมา

“อยากว่าอะไรก็ว่าไปเถอะ แล้วคุณพ่ออยู่ไหนอะ” ขืนอยู่ต่อมีหวังโดนคว้านท้องแน่ๆ “ปากนะปาก” ปากเขามันมีปัญหากับโรคฟันผุอยู่บ่อยๆ

“อย่าขึ้นเสียงกับพี่ พี่เคยบอกแล้ว” กอดอกรอฟัง

“แล้วแต่!” เสียงดังกว่าเดิมสองเท่า เขาขยันรังแกเธอด้วยถ้อยคำเจ็บแสบ เหน็บแนมเธอไม่รู้จักจบ ยังมีหน้ามาบอกว่าไม่ชอบ ‘อิตาผีบ้าเอ้ย’

แต่ก่อนเธอเชื่อฟังเขาทุกอย่างชี้นกเป็นนกชี้ไม้เป็นไม้ ขวนขวายทำทุกสิ่งที่เขาต้องการ สุดท้ายก็ไม่ถูกเลือกอยู่ดี ถึงแม้ตอนนี้เธอจะยังตัดเขาไม่ขาด

แต่เธอหมายมั่นว่าสักวันเขาต้องไม่มีผลต่อความรู้สึกให้ได้ เธอเอือมระอาแววตาดูถูกดูแคลนที่เขาชอบมองมาเวลาเธอเข้าใกล้ ‘น่าโมโห’

“กะอีแค่ตามหาพ่อตัวเองมันจะยากอะไรนักหนา คนในบ้านมีเป็นสิบต้องมีสักคนที่รู้ว่าคุณพ่ออยู่ไหน” ก่อนลงบันไดเธอได้เตะประตูห้องนั้นเพื่อระบายอารมณ์หนึ่งที “อูยยย เจ็บๆๆ” ไอ้ประตูนิสัยเสียมันทำให้เธอดูแย่

“พาลไม่เลิก” ส่ายหน้าไปมาช้าๆ “ดื้อคงเส้นคงวา”

“ไอ้คนบ้า ไอ้คนหน้าหนา ไอ้คน...ชิส์” เก็บความแค้นเอาไว้ รอวันชำระ ต้องมีสักวันที่เขาพลาด ถึงวันนั้นเธอจะซ้ำเติมเขาให้หนักเลยคอยดู “ก็แล้วคุณพ่ออยู่ไหนละเนี้ย”

สามารถติดตามกันได้ที่ ทวิตเตอร์ สูญองศา 

แนะนำตัวสั้นๆ สูญองศาเขียนนิยายนิยาย YURI นะคะ 

หรือที่เข้าในกันในแนว GL ยินดีที่รู้จักทุกคนนะคะ